Uit Het nachtland/De knotwilg

DE SCHELP

Noorderstrand

In de zomer is je huid vreemd rood en ruw
geworden van het zonlicht. Je noordelijke
kleuren zijn verdwenen onder een jas die
de jouwe niet is. Zo word je steeds meer
deel van het land, filosofeer je enkel wat
over de strelingen van water. Wat kun je
bedenken als zand je meesmuilend voorbijstuift?

Vondst

Maar op een dag zal het hier zomaar regenen, zal
er iemand voor je blijven staan. Een nog koude hand
zal naar je zoeken, een poos weifelen, maar zal
zich dan over je heen leggen. Je rimpelige
huid zal huiveren, je zult denken aan zo lang
geleden toen de zee nog aan jou dacht. En
hoe het nu de dag is dat de regen je vindt.

Amazone

Je ogen schijnen tropisch groen.

’s Nachts galoppeer je op je paard de brug over.
Je haar golft als lang gras op je schouders.
Onrust glijdt als zomerse bliksem
om je warme lijf.

Ah, je borst is zo smal
dat ze in de palm van een hand past.

Hoge, bruine veterlaarsjes draag je.
Schaamteloos rijg ik je open,
leg je benen bloot,
ontwapen je.

Met je boog van bamboe
schiet je een pijl
door mijn andere borst.

Je ogen schijnen tropisch groen.